Opmerking: sommige van mijn vrienden, familieleden, lezers en klanten hebben onlangs een huisdier verloren. Dit bericht is gewijd aan die dieren.
De meesten van ons zullen te maken krijgen met moeilijke gezondheidsbeslissingen met betrekking tot onze huisdieren. noodsituaties komen naar voren. Honden worden ziek en gewond. Ze leven niet zo lang als wij.
Er is geen manier om voor alles te plannen, maar ik heb nagedacht over enkele van de beslissingen die ik misschien uiteindelijk moet nemen voor mijn hond en mijn katten.
Er zijn veel emotionele en ethische kanten voor dierengezondheidszorg en euthanasie. Weinig beslissingen zijn eenvoudig.
Ik kan onmogelijk elk probleem behandelen, maar ik hoop dat je aan twee concepten zult denken als het gaat om de gezondheidszorg van je hond:
Neem een gesprek met de dierenarts van uw hond over euthanasie voordat uw hond ziek of gewond is.
Denk na over de hoeveelheid geld die u realistisch zou uitgeven aan de dierenartsrekeningen van een hond.
Een van mijn favoriete schrijvers, Jon Katz, heeft een nieuw boek genaamd “Going Home: Finding Peace When Pets Die.” Het zal veel steun bieden aan treurende eigenaren van huisdieren, en daar ben ik dankbaar voor. Ik stel voor dat je het leest, ongeacht je huidige situatie van huisdieren.
Ik sprak vorige maand via de telefoon met Katz na het lezen van zijn boek. Ik wilde hem om advies vragen over het voorbereiden van het verlies van een huisdier. Aangezien ik de eigenaar ben van drie gezonde huisdieren van middelbare leeftijd, wat moet ik nu doen om te plannen voor de moeilijke beslissingen waarmee ik waarschijnlijk zal worden geconfronteerd?
Wat me het meest bij ons gesprek bleef, was zijn idee om wat tijd te plannen met de dierenarts van mijn hond nu waar we openlijk onze persoonlijke gedachten en gevoelens met betrekking tot euthanasie bespreken. Dit zou ook een goed moment zijn om in het algemeen over diergezondheidszorg te praten.
In ‘Going Home’ schreef Katz dat dierenartsen meestal aarzelen om euthanasie aan te bevelen. Ze wachten meestal op de eigenaar van de hond om het eerst ter sprake te brengen.
Ik zou niet willen dat Ace’s dierenarts omwille van mij aarzelt. Ze zou van tevoren moeten weten wat mijn gedachten zijn, en ik zou ook haar kant moeten begrijpen.
Het is ook OK om de suggesties van een dierenarts in twijfel te trekken, Katz en ik zijn het ermee eens. Het is oké om nee te zeggen.
Dezelfde problemen met het Human Healthcare System bestaan in het diergezondheidszorgsysteem, zei Katz tijdens ons interview. Voorschriften en procedures verdienen geld, en daarom moeten hondenbezitters oppassen dat de aanbevelingen van een dierenarts hun eigen instincten niet overweldigen.
In de dierenwereld zijn er veel mensen die andere mensen vertellen wat ze zouden moeten doen, zei Katz. Maar uiteindelijk is het een persoonlijke keuze.
Goed advies.
Een weekend bij de Doggy ER
Misschien herinner je je dat mijn mustige aas in maart erg ziek werd. Hij werd uiteindelijk gediagnosticeerd met longontsteking, maar op dat moment had ik geen idee wat er mis was. Natuurlijk gebeurde dit in een weekend toen de enige veterinaire kliniek open in Fargo de noodkliniek was.
Ik wist dat het een leuke avond zou worden wanneer de receptioniste een betaling nodig had voordat iemand zelfs mijn hond zou zien.
Ik was dat weekend erg overgeleverd aan de dierenartsen. Erger nog, het waren dierenartsen die ik nog nooit eerder had ontmoet. Nu het enkele maanden geleden is, kan ik met enig perspectief terugkijken op deze ervaring.
Ten eerste wonen we in een stadje genoeg waar zelfs in de noodkliniek de dierenartsen bereikbaar zijn. Net zoals ik van tevoren met Ace’s gebruikelijke dierenarts kon gaan zitten en een gesprek over moeilijke onderwerpen kon voeren, zou ik waarschijnlijk hetzelfde kunnen doen met de dierenartsen in de ER -kliniek. Ik weet niet of ze naar me zouden luisteren of me zouden herinneren, maar ze kunnen in ieder geval iets in het dossier houden.
Ten tweede had ik meer opties dan ik mezelf toestond. Ik hoefde niet in te stemmen met elke procedure die de dierenartsen in de ER -kliniek aanbevolen. Een dierenarts heeft een schatting afgedrukt, en er werd in feite verwacht dat ik deze als geheel zou goedkeuren of afwijzen.
Ik had de schatting uit elkaar kunnen behalen en gezegd, laten we dit doen, maar niet dit. Haal hem gehydrateerd en haal zijn koorts naar beneden, had ik kunnen zeggen, en ik zal hem maandag naar zijn reguliere dierenarts brengen.
Ik zeg niet dat ik dat weekend de verkeerde keuzes heb gemaakt. Ik zeg alleen dat emoties en urgentie een grote rol speelden in mijn besluitvorming.
Niemand wist wat er mis was met mijn hond, en ik was bang dat hij zou sterven. De dierenartsen wilden vergiftiging uitsluiten en of er iets in zijn spijsverteringsstelsel was vastgelegd. Er was een gevoel dat alles onmiddellijk moest worden gedaan.
Het eindtotaal voor deze “ervaring” was $ 1.782,78. Dit is een grote hoeveelheid geld voor mij. Voor anderen is het misschien niet.
De totale kosten voor het 24-uurs verblijf van ACE in de Red River Animal Emergency Clinic in Fargo waren $ 1.559,18. Ik moest ook een vast bedrag van ongeveer $ 100 betalen, alleen voor het lopen door de deur. Extra medicijnen en follow-upafspraken bij zijn reguliere dierenarts waren nog eens $ 123,60.
Het merendeel van de kosten was bloedwerk, IV’s, antibiotica, een urineonderzoek en “ziekenhuisopname” – niets te invasiVe. Ik kan niet bedenken wat een operatie zou hebben gekost.
Ik denk dat ik alleen mijn ervaring als voorbeeld voor anderen gebruik. De kosten kloppen snel. Alles gebeurt in een vervaging. Als u niet al het beschikbare geld hebt (krediet is OK), ontvangt uw huisdier geen zorg.
Het helpt om na te denken over deze problemen – althans een beetje – van tevoren.
Hoeveel geld ben je bereid uit te geven aan de veterinaire zorg van een hond?
Ik heb de beslissing genomen om niemand te vertellen hoe ik een huisdier moet krijgen. Evenzo zal ik niemand vertellen hoe ik afstand kan doen van een huisdier. Ik kan niemand vertellen wat ik moet doen als het gaat om de gezondheidszorg van haar hond. Ik kan advies geven als gevraagd, maar dit zijn persoonlijke beslissingen.
Persoonlijk zou ik graag willen dat Josh en ik een serieuze discussie hebben over hoeveel redelijk is om aan een dier uit te geven. We hebben er kort over gesproken. Wij zijn rationele mensen. We houden van onze dieren, maar er is een limiet. We hebben om een reden een noodbesparingen. We hebben om een reden kredietlijnen. Maar er zijn grenzen.
Zou ik weer $ 1.800 aan mijn hond uitgeven? Ja. Dubbel dat verdubbelen? Kan zijn. Triple dat? waarschijnlijk niet.
Zou ik hetzelfde bedrag uitgeven om een van mijn katten te redden? Waarschijnlijk.
Weet ik precies hoe Josh hierover denkt? Nee, dat doe ik niet.
Helaas gaat geld een rol spelen in onze beslissingen, althans voor de meesten van ons. Dus ik raad je aan om over dit probleem te praten met je partner, je kinderen, je ouders, je kamergenoot. Haal iedereen op dezelfde pagina. Laat iemand niet weg, zelfs geen jonge kinderen. Er zijn financiële limieten, en wanneer urgentie en emoties plotseling overnemen, is het gemakkelijk om die grenzen te vergeten.
Ik zou graag iets schriftelijk willen hebben – een brief aan mijn toekomstige zelf, iets om naar te wenden in mijn tijd van nood. Het zal mijn toekomstige zelf eraan herinneren dat ik mijn huisdieren een goed leven heb gegeven, dat er financiële en fysieke grenzen zijn, dat ik zo goed mogelijk heb gedaan.
En tot slot, sta mij of iemand anders niet toe u te vertellen wat u moet doen. Dit zijn persoonlijke keuzes.
Zoals Katz zei in ‘naar huis gaan’, ben je de beste pleitbezorger voor je specifieke dier. Niemand kent uw hond of uw kat net zo goed als u.