addThis Deling -knoppen naar facebookfacebookfaceBookshare naar twittertwittertwittershare naar pinterestpinterestPinterestshare aan moreaddthismore
Regurgitatie wordt gedefinieerd als de passieve reflux van voedsel en/of vloeistoffen secundair aan een soort ontsteking of afwijking van de slokdarm. Braken daarentegen wordt gedefinieerd als de actieve eructatie van voedsel en/of vloeistof secundair aan ontsteking van de maag of darmen. In de diergeneeskunde is het cruciaal om regurgitatie te onderscheiden van braken, omdat ze beide anders worden behandeld en verschillende onderliggende oorzaken hebben.
Meestal bestaat regurgitatie uit onverteerd voedsel en/of vloeistoffen. Oorzaken van regurgitatie omvatten verschillende aandoeningen van de slokdarm, waaronder slokdarm, inname van het vreemde lichaam, evenals een aandoening die bekend staat als megaesofaag. Differentiële diagnoses van regurgitatie worden onderscheiden door geschiedenis, lichamelijk onderzoek en mogelijk röntgenfoto’s en contraststudies. Behandeling bestaat normaal gesproken uit het voeden van een flauw, gemakkelijk verteerd dieet, evenals typisch antacida (d.w.z. pepcide AC, sucralfaat) en medicijnen om de voorwaartse beweging van voedsel (d.w.z. metoclopramide) in de slokdarm te bevorderen. De prognose zal variëren afhankelijk van de diagnose.
Een opwerking voor chronisch braken omvat ook de bovenstaande tests, maar kan ook bovendien beeldvorming bevatten, zoals echografie of endoscopie, evenals veel meer betrokken bloedwerk. De behandeling zal ook gebaseerd zijn op het bepalen van een onderliggende oorzaak, evenals symptomatische medicijnen zoals die hierboven zijn aangegeven, evenals nieuwere medicijnen zoals recept Cerenia.