Gastpost door Casey Hersch
Dit is de vijfde in een reeks berichten van Casey Hersch. Casey vertelt over de vele lessen die ze leerde over de zorg voor Yochabel tijdens haar ziekte, inclusief haar zoektocht om te voorkomen dat Yochabel’s kanker groeit/verspreiden, barrières aanwezig zijn bij senior katten, variaties in dieet inclusief supplementen en kruiden, en hoe ze zich kunnen concentreren op de individuele kat die van de individuele kat behoeften. Yochabel was niet alleen Casey’s katachtige metgezel. Ze verliet Casey met manieren om met haar eigen ziekte om te gaan, en met een groter gevoel van acceptatie en dankbaarheid.
Kanker verandert levens
Toen Yochabel werd gediagnosticeerd met een blaastumor, veranderden beide van ons leven. Ik voelde me afgewogen door een ontmoedigende zorgen dat ik tegen de tijd racet, terwijl de tumor misschien sneller groeide dan we konden ingrijpen. De echografie toonde aan dat de tumor een derde was van de grootte van haar blaas. Hoewel de specialist me vertelde dat deze tumoren snel groeien, kon ik niet zeker weten hoe snel zonder voortdurend testen. Wat ik zeker wist, was dat de wereld van Yochabel krimpt en onze normale dagelijkse routine veranderde.
Voorafgaand aan de tumordiagnose was haar lichamelijke gezondheid zoveel verbeterd dat ze de hele lengte van ons kleine huis in een ronde kon lopen, en ze deed dit meerdere keren per dag. Haar kattenbak stond aan het ene uiteinde van het huis. Het kantoor, aan de andere kant van het huis, was waar we veel van onze tijd samen doorbrachten.
Toen ze zich voor het eerst bezig hield met mij, vond ik het leuk dat ze zoveel beweging kreeg die heen en weer ging. Oefening had haar gezondheid sterk verbeterd. Met het plotselinge begin van blaasinfecties nam de tijd van Yochabel echter toe in de kattenbak, evenals haar ronden over het huis. Terwijl ze haar normale tocht door de gang maakte, plopte ze aan mijn zijde om alleen op te staan en het helemaal opnieuw te doen – terug naar de kattenbak. Hoe groter haar drang om te urineren, hoe sneller ze de gang doormaakte.
Uiteindelijk had ze niet de blaasregeling of de energie om de doos te bereiken. Ik plaatste extra kattenbakken in de buurt van het kantoor, maar ze gaf er de voorkeur aan haar waardigheid vast te houden en gebruikte exclusief het comfort van haar langdurige kattenbak. Haar verlangen om bij mij te zijn, heerste, en enkele weken heb ik haar verzoek geëerd door haar dribbels onderweg achter te volgen en liefdevol op te ruimen.
Ziekte en veroudering kunnen moeilijk zijn voor waardigheid. Ze verdiende het zonder schaamte ‘normaal’ te voelen. Ze had hard gewerkt om het eigendom van de hele lengte van ons huis te claimen. Ik wilde dat ze zo lang mogelijk van deze overwinning zou genieten en haar de leiding had. Ik geloofde dat ze me zou vertellen wanneer ze niet langer door de gang kon komen.
Toen die dag kwam, ontmoette ze me halverwege en ik droeg haar de rest van de weg. In sommige gevallen rustte ze slechts enkele seconden aan mijn zijde voordat ze opsprong alsof ze wilde zeggen: ‘Hier komt het opnieuw. Ik moet nu gaan.” En nogmaals, ik zou haar zo snel mogelijk naar haar kattenbak dragen.
Op een dag toen ik door de gang liep die dribbels opsloeg, realiseerde ik me dat Yochabel niet voor me stond. Ik veegde plassen van mijn eigen tranen op. Niemand van ons wil oud worden en ons lichaam zien veranderen. Ik was verdrietig voor haar en verdrietig voor mezelf. Ik realiseerde me op een bepaald punt in ons hele leven, we moeten misschien accepteren dat onze lichamen niet werken zoals vroeger. We moeten misschien onder ogen zien dat hospice en palliatieve zorg een onderdeel van het leven zijn. Yochabel bereikte een punt waar haar organen vermoeiend waren voordat haar geest ooit zou doen. Bij elke verandering voelde ik het verdriet om te weten dat onze tijd samen beperkt was. Deze veranderingen waren symbolisch voor de levenscyclus.
Yochabel’s Beach: de omgeving wijzigen met waardigheid
Yochabel had talloze kattenbakken geëvalueerd omdat ze zich bij mij bezighoudt. Uiteindelijk koos ze een ruime, ronde (27 inch) pan, geïnspireerd door het vermogen van mijn man om ‘buiten de kaders te denken’. Ik ben veel dankbaar dat ze van deze pan hield, want met de tumor die strijden om ruimte in haar blaas, bracht Yochabel veel meer tijd door in deze pan dan waar dan ook. In sommige gevallen viel ze erin in slaap. Naarmate haar ziekte vorderde, was ze niet altijd in staat om de pan te verlaten voor haar maaltijden. Daarom bracht ik haar maaltijden naar haar toe en voedde haar met de hand terwijl ze in haar ruime nestpan zat.
Ik kon niet geloven hoe hard ze probeerde een ongeluk te voorkomen. Opruimen nadat haar me een beetje niet zou hebben gestoord, maar dit was de Yochabel -manier: eerst waardigheid. We noemden haar nest Pan Yochabel Beach: een plek geassocieerd met vreugde, vrede, haar liefde voor eten en plezier, geen kanker.
We hadden alle genot nodig die we tijdens deze moeilijke tijd konden cultiveren. Ik organiseerde haar bedden rond haar strand, zodat ze met weinig moeite bij hen kon komen. Ik heb ze bekleed met natte pads. Ik heb een premium stof totaal vrij vrij strooisel geselecteerd om het stof dat in haar vacht is verzameld te verminderen. Toen ik haar niet kon voeden, plaatste ik maaltijden en water op een verhoogde stijgbuis die gelijk was met haar hoofd. Ze kon eten en drinken staan of liggen zonder haar nek te spannen of haar energie uit te putten. kanker maakte zelfs de eenvoudigste takennullnull